Υπακοή ζητάνε όλοι: οι γονείς από τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι από τους μαθητές, οι εργοδότες από τους εργαζόμενους.
Η Υπακοή δεν είναι τυχαία. Είναι η βασική οδός στην ζωή μας. Έχει θεσπιστεί από τον ίδιο τον Θεό. Γι' αυτό και είναι τόσο ιερή και ο ρόλος της τόσο σπουδαίος στην ζωή.
Αλλά πότε και πώς θα κάνουμε υπακοή; Παντού και πάντα;
Ο γέροντας Μακάριος από την μονή Αγίου Παντελεήμονος Κηπουπόλεως μας έλεγε:
"Μόνο στους αιρετικούς και στις ανήθικες προτάσεις δεν θα κάνετε υπακοή"
Και τότε μας είχε αναφέρει μία ιστορία με έναν μοναχό που, από δικό του θέλημα πήγε να ψαρέψει, παρά την αντίθετη εντολή του Γέροντά του.
Τότε, καθώς ψάρευε, ένα τεράστιο ψάρι βγήκε και τον άρπαξε και κανείς δεν τον ξανάδε.
Η παρακάτω ιστορία μου θυμίζει αρκετά εκείνη την πρώτη και μας δείχνει παραδειγματικά πόσο η υπακοή σώζει και υπερτερεί και αυτής της προσευχής.
Την διηγήθηκε ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.
Σκήτη Αγίας Άννης, Άγιον Όρος
Εις την Αγία Άννα, ζούσε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, ο οποίος έκανε συχνά παρακοές. Ήτανε παραμονή μιας εορτής της Παναγίας. «Γέροντα», λέει ο υποτακτικός, «θα πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, διότι της Παναγίας εορτή είναι αύριο. Τι θα φάμε;» «Παιδί μου», του λέει ο Γέροντας,
«εδώ οι γείτονές μας ψαράδες είναι. Ώρες ψάρευαν και δεν πιάσανε ψάρια. Αν ήθελε η Παναγία να τρώγαμε ψάρια, θα έπιαναν, θα έφερναν και σε μας.
Να μην πας για ψάρεμα». «Όχι, Γέροντα», ξαναλέει ο υποτακτικός, «εγώ θα πάω να ψαρέψω». «Μην πηγαίνεις», επαναλαμβάνει ο Γέροντας. «Όχι, θα πάω», λέει ο υποτακτικός και φεύγει...
Ο Γέροντας τότε σκέπτεται ότι ο υποτακτικός του ευρίσκεται σε παρακοή• αν του τύχει κανένας μεγάλος πειρασμός του υποτακτικού του; Μήπως γλιστρήσει εις την θάλασσα;
Διά τούτο μπαίνει στο κελί του και κάνει προσευχή, κάνει κομποσχοίνι για τον υποτακτικό του.
Ο υποτακτικός πηγαίνει στη θάλασσα• πετάει την πετονιά• κάτι έπιασε τ' αγκίστρι• τραβάει δυνατά. Βγαίνει τότε ξαφνικά ένας αράπης μαύρος-κατάμαυρος,
με αγριωπά μάτια, έτοιμος να ορμήσει επάνω στο μοναχό! Αλλά μια αόρατος δύναμις τον κρατούσε. Αυτός τρομοκρατημένος φεύγει•ο διάβολος ακολουθεί από πίσω,
μέχρι την Αγία Άννα, μέχρι το κελλί του... Του λέει τότε ο διάβολος: «Ρε, καλόγερε, τι να σου κάνω, που από την ώρα που έφυγες, ο Γέροντας κάνει κομποσχοίνι για σένα;
Ειδάλλως θα σε έπνιγα μέσα στη θάλασσα• στη θάλασσα θα σ' έπνιγα!» Να τι κάνει η παρακοή.
Σκήτη Μικράς Αγίας Άννας
Ενθυμούμαι, όταν ζούσε ο Γέροντας Νικηφόρος, τον κατέκρινα σε κάτι. Πήγα το βράδυ να κάνω προσευχή• βλέπω «ντουβάρι», δεν μπορώ να προχωρήσω στην ευχή...
Κύριε Ιησού... Κύριε Ιησού... δεν προχωράει! Κάπου έχω σφάλει, σκέπτομαι• κάπου έχω αμαρτήσει. Λοιπόν, την προηγουμένη ημέρα: πού πήγα, τι μίλησα, τι έπραξα;
Το βρήκα είχα κατακρίνει τον Γέροντά μου!
Την άλλη ημέρα ήτανε Κυριακή και έπρεπε να λειτουργήσω. Τώρα τι να κάνω; Προσευχή: «Θεέ μου, συγχώρεσε με, που κατέκρινα τον Γέροντά μου, έσφαλα, ζητώ συγγνώμη».
Τίποτε! «Καλά, για μένα δεν υπάρχει συγχώρησις; Δεν υπάρχει «ευλόγησον»; » Τίποτε! «Μα ο Πέτρος, Κύριε, σ' αρνήθηκε τρεις φορές, και τον συγχώρεσες,
εγώ δεν σ' αρνήθηκα, κατέκρινα τον Γέροντά μου. Ε, τώρα βάζω κι εγώ μετάνοια• μετανόησα που κατέκρινα και ζητώ συγχώρεση». Τίποτε!...
Ξαναπιάνω το κομποσχοίνι• δεν προχωρεί η προσευχή! Άρχισα τα κλάματα• έβγαιναν τα δάκρυα ποτάμι. «Θεέ μου, Θεέ μου! δεν υπάρχει για μένα «ευλόγησον»;
Ο Θεός του ελέους και της ευσπλαγχνίας είσαι• κι εμένα γιατί δεν με συγχωράς; Και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όταν μετανόησε, τη συγχώρησες• και πολλούς αμαρτωλούς,
τους συγχώρησες• και νεομάρτυρες που είχαν γίνει Τούρκοι, τους συγχώρησες και τους ελέησες. Για μένα δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει συγχώρησις;»
Τρεις ώρες πέρασαν έτσι• έκανα όλη την ακολουθία της Κυριακής με δάκρυα. Εις το τέλος βλέπω μία ειρήνη, μία γλυκύτητα, μία χαρά μέσα μου.
Άρχισε να λέγεται η ευχή τότε. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με... Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με...» Α..., εντάξει• και έτσι προχώρησα στη Λειτουργία.
Δεν είναι λοιπόν τόσον να κατακρίνεις έναν ξένο, όσον να κατακρίνεις τον Γέροντά σου! Αλλοίμονο σου! Κατακρίνεις τον ίδιο τον Θεό, να πούμε!
Αρσανάς της Μονής Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος.
Μία φορά έφεραν ένα τσουβάλι με πατάτες, κάτω εις τον αρσανά μας. Έναν αρχάριο υποτακτικό που είχα (τώρα δεν είναι στη συνοδία μου) είπε ότι είναι κουρασμένος,
και δεν θέλησε να πάει να το φέρει. Πήγα εγώ τότε κάτω, για να το φέρω. Όταν έφθασα κάτω, ήτο σταματημένο εκεί ένα κρις-κραφτ. Τους έκανα νόημα,
και ήρθαν πιο κοντά μου οι δύο κύριοι που ήσαν μέσα. Ήσαν καθηγηταί Πανεπιστημίου. «Γέροντα», λέει ο ένας, «μήπως γνωρίζετε τον παπα-Εφραίμ, που μένει εκεί επάνω;»
«Εγώ είμαι», απήντησα. Τότε εκείνος είπε: «Γέροντα, εσείς οι μοναχοί είσθε όντως μακάριοι, διότι εσείς ζείτε ακριβώς με συνέπεια τη χριστιανική ζωή».
Όταν επέστρεψα στο κελλί, λέω εις τον υποτακτικό το περιστατικό με τους καθηγητές. Τότε λέει με πολλή αναίδεια: «Ναι, εδώ τους διώχνεις, όταν έρχονται κάτω όμως,
μόλις κατεβαίνεις μόνος σου, τους προσκαλείς». «Τι να κάνω, παιδί μου, έτσι ήλθε και ενήργησα την ώρα εκείνη. Τώρα ας πάμε, να κάνουμε κανένα κομποσχοίνι
εις τα κελλιά μας. Ας κάνουμε μία ώρα κομποσχοίνι».
Όταν τελειώσαμε, έρχεται και με ερωτά: «Πόσα κομποσχοίνια έκανες;» «Τόσα», απήντησα. «Σε μια ώρα μόνον τόσα έκανες; Εγώ έκανα περισσότερα,
και μπορούσα να κάνω κι ακόμη περισσότερα». Τα έλεγε δε αυτά με αναίδεια και θράσος. Δεν μίλησα καθόλου• πήγα στενοχωρημένος εις το κελλί μου
και μόνο που δεν έκλαιγα για τη συμπεριφορά αυτού του παιδιού.
Πήγε ο υποτακτικός μου να κοιμηθεί πού όμως να κοιμηθεί•έντονη δαιμονική ενέργεια. Έρχεται καταφοβισμένος εις το κελλί μου και μου λέει:
«Γέροντα, αυτό και αυτό μου συμβαίνει• σώσε με». Τότε του είπα: «Αυτό συμβαίνει όταν κανείς συμπεριφέρεται άσχημα εις τον Γέροντα και τον λυπεί».
Του διάβασα τότε μια ευχή και του έφυγαν όλα, όλη η δαιμονική ενέργεια. Κατόπιν πήγε και κοιμήθηκε ήσυχος.
Μετά από χρόνια έρχεται η διακριτική υπακοή, αλλά εσείς σ' αυτήν την ηλικία που είσαστε, όλοι να έχετε τυφλή υπακοή. Είδες τι λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος;
Ότι πήγε ο Γέροντας σ' έναν αρχάριο. Πήγε και σε έναν άλλον που είχε δέκα-δεκαπέντε χρόνια καλόγερος. Λέει εις τον αρχάριον:
-Τραγούδησε.
-Να 'ναι ευλογημένο• τραγουδάω.
-Τραγούδησε, λέει και στον δεύτερο.
-Ευλόγησον, απαντά αυτός.
Και οι δύο κάνανε καλά. Δεν θεωρείται παρακοή αυτό που έκανε ο δεύτερος καλόγερος στον Γέροντα. Στον πρώτο θα ήτο παρακοή αν το 'κανε, διότι ακόμη είναι δόκιμος.
Πρέπει να περάσεις από τον τροχόν• από τον δρόμον της αδιακρίτου υπακοής. Τίποτες• να είναι ευλογημένον.
Όταν περάσουν δέκα-δεκαπέντε χρόνια, τότε έρχεται η διακριτική υπακοή. Αυτή είναι απόρροια της αδιακρίτου υπακοής.
Κάποτε είδα υποτακτικόν τινά, να συμβουλεύει έτερον μπροστά στον Γέροντα. Τι ασέβεια, αλήθεια!
Αν προσέξεις, ο Χριστός πρώτα προσεύχεται στον Πατέρα και ύστερα προβαίνει σε θαυματουργία.
Πηγή: Βιβλίο «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Οσίου Εφραίμ, Κατουνάκια Αγίου Όρους.
Άγιον Όρος, Δάφνη.
Πηγή φωτογραφίας: კაცხის სვეტი Кацхинский столп monastery, Katskhi Pillar
Ο Γέροντας Αμβρόσιος προέτρεπε κάποιον να ασχοληθεί με την αρτοποιίαΚάποιος πήγε το 1996 και ζήτησε τη συμβουλή του, προκειμένου ν’ ανοίξει ένα μεγάλο κέντρο διασκεδάσεως.
Όμως εκείνος, αντίθετα, του είπε ν’ ασχοληθεί με την αρτοποιία. Ο άνθρωπος δεν τον άκουσε. Άνοιξε το κέντρο,
μάλιστα δύο φορές, όμως δεν πήγε καθόλου καλά. Οπότε επισκέφτηκε πάλι τον Γέροντα και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί.
Άκουσε τα ίδια λόγια, την ίδια συμβουλή. Αποφάσισε τότε να υπακούσει. Άνοιξε τον φούρνο, πήγε αμέσως θαυμάσια,
και έκτοτε κάθε χρόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στέλνει άρτους, ψωμί και βουτήματα για όλο το εκκλησίασμα.
Πηγή: Από το βιβλίο «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου